Als je in één week de smaak te pakken wil krijgen van Geweldloze Communicatie kom dan van 28/7 tot 3/8 naar het Franse Centre Lothlorien.

Afgelopen periode ben ik een paar keer ingevallen voor een zieke collega. Dit was ondermeer in het jaartraject Levenskunst van Hester Macrander en Helmie Willems dat plaatsvond in het fijne gebouw van de Vlindertuin in Arnhem. Ik heb daar trainingen gegeven over de thema's Dialoog en Bruggen Bouwen. We hadden een dag lang de ruimte om de diepte in te gaan en te oefenen en verwonderen hoe complex of juist eenvoudig ons communicatief gedrag in elkaar steekt. Altijd boeiend.

Voor trainingen via open inschrijving werk ik regelmatig samen met Boris Nauta van Equanimity, met name bij de verdiepingsdagen. Agenda.




 

“Mensen zeggen vaak tegen me ‘Jij bent toch van communicatie? Dan kun je vast wel vertellen hoe we dit misverstand met die klant kunnen oplossen!’ en dan realiseer ik me dat ik vooral geleerd heb hoe ik communicatiemiddelen moet produceren.”

Inwendig juichte ik bijna toen Erik in deze bewoording uitlegde waarom hij meedeed aan mijn dialoogworkshop voor de Utrechtse Communicatie Kring. Zo treffend als hij verwoordt waar de schoen wringt voor veel communicatieprofessionals, had  ik het niet kunnen doen. Inderdaad het ‘vak’ communicatie heeft zich lange tijd toegelegd op de productie van communicatie middelen: nieuwsbrieven, websites, flyers. Gedacht vanuit de vraag: Hoe zend je een boodschap de wereld in?

Intussen weten we wel beter. Het gaat niet om zenden alleen, het gaat ook om luisteren. En om alles daartussen. Je kunt het vak communicatie ook zien als de kunst van het tot stand brengen van de interactie, de kunst van het ‘verbinden’. En daarin is niet alleen Erik handelingsverlegen. Velen met hem. Ik ook. En daarom, precies daarom, wil ik die kunst verder ontwikkelen. En daarom zijn mijn trainingen een soort laboratorium waarin we samen, met en van elkaar, leren die kunst te verstaan.

Wil je ook zo'n workshop? Mail me voor de eerstvolgende gelegenheid.

Na ruim dertig jaar in het communicatievak vond ik het tijd worden om weer eens een stap te zetten. In wil niet alleen meer mijn vak uitvoeren maar ook nader beschouwen en overdragen. Waar kan dat beter dan in het onderwijs? Dus sloeg ik dit voorjaar mijn hengel uit. Dankzij oud collega Josée Pieper, leidde dit al snel tot het verzoek of ik 'werkveld assessor' wilde worden bij de opleiding Communicatie aan de Hogeschool Utrecht. Dat wilde ik wel. Vooral omdat de opleiding er voor gekozen heeft examens niet meer schriftelijk af te nemen, maar een gesprek aan te gaan met de student. Spekkie naar mijn bekkie natuurlijk! Op basis van een portfolio waarin studenten beroepsproducten, feedback en reflecties van afgelopen jaar verzamelen, voeren een vaste docent van de HU en een werkveldassessor, waar ik er één van ben, het eindgesprek. Gisteren de eerste kandidaat na zo'n gesprek haar propedeuse kunnen toekennen! Voor de zomer volgen nog 5 van dit soort gesprekken. Ik verheug me er op: ik merk hoe leuk ik studenten en jonge professionals vind; hun energie en enthousiasme steken me aan. Bovendien laat het me voelen welke vruchten ik, na die dertig jaar hard werken, kan plukken. Dat is ook wel fijn!